środa, 19 września 2012

Rzecz o budzeniu

Maaatko, Wam też się tak straszliwie nie chce wstawać rano ?

Pytanie retoryczne, bo chyba znam odpowiedź.

Zwlekam już niemożliwie, robiąc kilka podejść do tego heroicznego wyczynu jakim jest odrzucenie kołdry i wytoczenie się z łóżka.
I na nic mój zaawansowany technologicznie i logistycznie system budzący.

System ten składa się z 2 budzików w 2 telefonach.

Budzik nr 1 ( w telefonie służbowym ) dzwoni o 5 : 13 i uwaga - nie włączam w nim drzemki, tylko po prostu  śpię dalej do godziny 5: 31 kiedy to zadzwoni budzik numer 2 ( w tel prywatnym). I w tym momencie muszę się bardzo mocno skupić aby wybrać właściwy przycisk ( nie wyłącz, tylko drzemka 10 minut ).
I tak jeszcze ze 2 - 3 takie drzemki i w końcu następuje moment heroicznego czynu - wyjście z łóżka.

Kiedyś czytałam, że Japończycy wymyślili budzik, który wyłączyć można tylko w jeden sposób.
Otóż w takim dzwoniącym budziku wyświetla się proste zadanie matematyczne, które trzeba zrobić aby przestało dzwonić.
Nie nie dla mnie takie wynalazki. Jak wiadomo "proste" to pojęcie względne. A już zwłaszcza jeśli odnosi się do zadania matematycznego.
I gdybym to ja chciała takowy budzik posiadać, to ten numer mógłby przejść tylko pod warunkiem, że zadania matematyczne dotyczyły by programu I półrocza klasy I ( w II półroczu krasnale mogą już liczyć do 20 więc odpada ).

Gdyby teoretycznie pojawiło mi się zadanie typu :


(2 + 3\sqrt{6})^3           no to niech japoński wynalazek drze mordę ile chce, żadna siła w kosmosie nie jest mnie w stanie zmusić do rozwiązania tego zadania o 5 : 13.

Ale do czegoż zmierzam opisując najpierw mój skomplikowany system budzący a potem japoński wynalazek. Ano do tego, że dziś prawie miałam takie coś, z tym , że nie z zadaniem matematycznym tylko logicznym.
A było tak :
Poranek, ciemno jak w ...(iadomym miejscu :), dzwoni budzik. Mój umysł wybudza się ze snu i każe wyłączyć telefon służbowy - wiadomo I element systemu wybudzającego. Sięgam po omacku do nocnego stolika, ale telefonów tam nie ma. O żesz, trzeba wstać i poszukać źródła dźwięku. Na szczęście znajduję go bardzo szybko, to torebka. Wyciągam więc z niej telefon prywatny, ale całkowicie go ignoruję, przecież on nie może dzwonić, mam zakodowane jak pies Pawłowa, że on dzwoni drugi. Szukam więc pierwszego telefonu, który wyraźnie dzwoni w tej cholernej torebce. Przeszukuję wszystkie kieszonki i nic, schodzę z tą torebką na dół, bo zaraz obudzi całą rodzinę. Obracam torebkę do góry dnem i wysypuję całą zawartość na podłogę. Wypadają różne ciekawe rzeczy ..... ale nie ma wśród nich dzwoniącego ( wymiennie z drącego mordę ) telefonu. Drugi, który ma zadzwonić dopiero za jakieś kilkanaście minut cały czas trzymam, ale on jest teraz nieważny. Wysypałam wszystko z torebki, nic w niej już nie ma a dźwięk budzika wyraźnie dobiega z torebki.
Zaczynam się dobierać do podszewki. Jestem gotowa już ją rozpruć i zastanawiam się czym się do niej dobrać, kiedy to nagle doznaję olśnienia. W zwojach mózgowych coś jakby drgnęło ....

Dzwoni budzik numer 2, który cały czas trzymałam i zupełnie ignorowałam, pierwszego nie nastawiłam w ogóle i leży gdzieś na półce. Co ciekawe, mają zupełnie inny dźwięk, więc mogłam chociażby po tym  zorientować się dużo wcześniej.

Traumatyczne doświadczenie, polegające na tym, że byłam w stanie  wygryźć zębami podszewkę w torebce, żeby tylko uciszyć budzik, obudziło mnie na tyle skutecznie, że tego dnia nie wróciłam już do łóżka na kolejne 2 drzemki.


Czyli idea wybudzania zadaniem matematycznym, tudzież logicznym jest jednak bardzo dobra :)

poniedziałek, 17 września 2012

Dorotka

Małż kupił dziś Wiktorowi ( w zamian za to, że był dzielnym pacjentem ) rybkę.
Żywą rybkę - welona.
Otrzymała imię Dorotka, nie wchodząc tym samym do rodziny naszych byłych rosyjsko brzmiących rybek akwariowych ( Sergieja Rybkina, Igora Rybkina i chyba Wasyla - choć tego ostatniego to nie za bardzo pamiętam, więc istnieje prawdopodobieństwo, że go po prostu zmyśliłam ).
Geneza imienia "Dorotka" nie jest skomplikowana - ot, Elmo ma taką samą rybkę o imieniu Dorotka.
Dorotka przybyła dziś do swojego nowego domu ..... i się zaczęło :

Może ona stać u mnie ?
Nie, proszę niech stoi u mnie.
U mnie !
U mnie !
U mnie jest więcej światła.
Możemy ją nakarmić.
Nie, już jadła.
Prosimy, prosimy, prosimy.
A mogę spróbować trochę tej jej karmy ?
Mamo, możemy wynieść ją na spacer, postawimy akwarium na ławce i będzie patrzyła jak się wyścigujemy na rowerach ?
Ona ma podwójny ogon. To faraonka !!!
Babciu, nie uwierzysz ona ciągle żyje !
Mamo, nie wyczuwamy jej tętna.
Mamo a czy rybka może się utopić ?

... i trzysta innych ichtiologicznych pytań oraz relacji z życia Dorotki.

Jeśli natężenie zainteresowania Dorotką nie spadnie, nie wróżę jej długiego życia.

czwartek, 13 września 2012

Kuracjuszka

Ha, wystarczyło go tylko postraszyć "wywaleniem przez okno" oraz wymianą na nowszy model i działa. Działa grat !
Nie ma to jak groźby karalne.
Znam. Stosuję. Polecam.

Tak, działa komputer domowy i z niego właśnie do Was nadaję, ponieważ z racji tego, że mi się zaniemogło trochę, jestem w domu.
Przeziębiłam się dość poważnie i jestem dziś na takim ala chorobowym, tzn. na urlopie, bo kto by tracił czas na odwiedzanie lekarzy.
No i kuruję się bardzo intensywnie, tzn. zamierzam, się kurować. Bo póki co musiałam trochę posprzątać. Kurowanie w bałaganie może jeszcze bardziej człowieka rozłożyć.
Potem znowu zaczęły się telefony z pracy, które z kolei zmusiły mnie do próby reanimowania komputera.
A jak się już okazało, że cudownie ozdrowiał, to postanowiłam, że zobaczę co tam jeszcze w tzw. blogsferze słuchać.

No i chyba muszę kończyć i  wreszcie rozpocząć to całe kurowanie.
Idę sobie zrobić malinową herbatkę, biorę moją nową książkę-cegłę i wskakuję do łóżka.
Chorowanie bywa przyjemne.

Z najbardziej zasmarkanego zakątka Polski nadawała dla Państwa

M.

środa, 12 września 2012

PRZERWA TECHNICZNA

JESTEM. STOP
ŻYJĘ. STOP
ALE NIESTETY NAWALIŁ MI DOMOWY KOMPUTER. STOP

JEŚLI TYLKO UDA MI SIĘ WYWALIĆ TEGO CHOLERNEGO GRATA PRZEZ OKNO I ZAKUPIĆ NOWIUTKIEGO PACHNĄCEGO ( FARBĄ DRUKARSKĄ ??? :) LAPTOPIKA  WRACAM NA DOBRE.

STOP